Naar de dierentuin

De dierentuin les heb ik al verschillende keren gedaan maar ik vervang dan b.v twee dieren door andere. Zo heb ik de Krokodil en de Leeuw al eerder gedaan maar heb nu de Bizon en de Kameleon erbij genomen.

De Bizon staat ook op een kaartje van Helen Purperhart dus dat laat ik de kinderen zien. We gaan op onze billen zitten met de benen vooruit. Dan houden we onze armen vooruit en buigen ze één voor één zodat ze over elkaar liggen. Dan buigen we de knieën omhoog en zetten onze hielen op de grond. Een Bizon kan heel hard lopen en stampen met zijn hoeven dus wij doen dat na door snel met onze hielen op de grond trappelen. Dit geeft een roffelend geluid wat de kinderen erg leuk vonden. Een jongetje zei tijdens het trappelen: " als er nu een mol in de grond zit dan schrikt die ervan". Zo grappig hé!

De Kameleon is een moeilijke naam om uit te spreken voor de kinderen maar ze doen hun best. Ik vertel dat dit gekke beest van kleur kan veranderen en een tong heeft die hij kan oprollen en uitrollen. Wij gaan nu Tong yoga doen, zittend als een Kameleon ( zie tekening hieronder ).

Ik vraag de kinderen of ze hun tong rond kunnen vouwen zodat je tong een gootje wordt. Dit is genetisch bepaald of je dat wel of niet kunt. Als je vader of moeder het niet kan dan kan jij het ook zeker niet. Er zijn dus steeds maar een paar kinderen die het kunnen. Dan vraag ik of ze de punt van hun tong tegen de binnenkant van hun voortanden boven kunnen zetten. Dat vraagt wat oefening en zeker ook van het luisteren. Verschillende keren zeg ik dat de tong achter de tanden moet blijven zodat ik de tanden kan blijven zien. Ze voelen met hun vingers of het goed zit en soms loopt het kwijl uit hun mond. Zo prachtig om te zien dat ze uiteindelijk geconcentreerd bezig zijn om het goed te krijgen. Als ik zeg dat de kameleon met zijn tong vliegjes vangt happen ze met hun tong in de lucht wat een hoop plezier geeft.

Het was weer een heerlijke les! Het jongetje waar ik eerder over schreef heeft bijna alles meegedaan. Ik moest hem soms wel even overreden en helpen maar hij heeft dus genoeg vertrouwen gekregen in de afgelopen weken zodat hij het aandurfde Yoga leuk te vinden. Ik heb hem na de les even alleen gesproken en hem verteld dat hij het fantastisch heeft gedaan. Hij werd er verlegen van! Maar wát ben ik trots op hem!

Reactie van ouder op Vijverles

In een schriftje van een jongetje die ik ook yoga geef stond een reactie op de yogales, van zijn moeder. Ik vond dit zo leuk!!

Hieronder haar reactie:
Wat we trouwens ook erg leuk vinden zijn de dingen die onze zoon leert van Tineke. Hij heeft soms hele verhalen of beeld iets uit, wat hij bij Tineke geleerd/gedaan heeft. Het maakt erg veel indruk op hem. Op de fiets had hij het over een waterlelie, die van het water en de zon groeide en niet zoals bij plantjes en de bomen van de grond. Hij was een rode waterlelie die heel langzaam open ging. Hij deed de vingertoppen van 2 handen tegen elkaar en haalde om en om, achter elkaar 2 vingers van elkaar, "zo" zei hij erbij. Echt leuk om te zien en te horen.

Vijver ( 2)

De les ging verder met de zwaan.

Ook een Zwaan vindt te leuk om in een vijver te zwemmen dus wij gaan de Zwaan nadoen.
Eerst zeg ik de kinderen dat we op onze buik gaan liggen en dan mogen ze eerst één voet of been beetpakken en dan het andere been. Het hoofd mag langzaam omhoog. Zo zie ik prachtige Zwanen voor me. Ik vraag of ze ook kunnen zwemmen door een beetje heen en weer te wiebelen. En dat lukt ook heel goed.
Omdat de rug bij deze oefening hol getrokken wordt zeg ik, na de oefening, ga maar lekker op je rug liggen en trek je knieën zover mogelijk naar je neus.
Dit ontspant de rug dan weer.

De kinderen liggen nu rustig op hun rug dus dit is een mooie overgang naar het verhaal voor de ontspanning.
Zoals altijd vraag ik de kinderen te gaan liggen en met een sleuteltje hun mondje dicht te doen en goed te luisteren.
Het verhaal gaat over "Het Wensvisje" uit Relax Kids. Aan het visje kun je vragen wat je wil.
Als het verhaal verteld is vraag ik of ze hun tenen willen laten wiebelen en daarna hun vingers. Ze mogen zich uitrekken en daarna hun mondje met het sleuteltje weer open draaien. Dan vraag ik welke wensen ze hadden voor het visje. Dit liep uiteen van een voetbal tot een prins of prinses. De kinderen vonden het prachtig om hun wensen te vertellen.

Mijn wens was de vorige keer al of het jongetje zoveel vertrouwen kon krijgen zodat hij met de les mee wilde doen.

En gelukkig is mijn wens verhoord. Het maakte mij zo blij.
Aan het begin van de les vertelde ik hem dat hij nu op een eigen matje mocht zitten. Dat hij niet hoefde mee te doen maar als hij het toch wilde natuurlijk wel mocht.
Ik begin in kleermakerszit en hij deed dat ook! Het in en uitademen met een geurtje in de handen heeft hij alleen bekeken. Dan vraag ik de kinderen om de benen te strekken en ze wakker te maken door losjes te slaan op hun benen. Dit bekeek hij ook alleen maar. Dan vraag ik of de kinderen hun tenen willen laten zwaaien en hun vingers. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat hij zijn tenen wiebelde ( wel nog in kleermakerszit ) en toen bewoog hij zijn vingers. ZOOO... Super!! Ik kreeg er kriebels van in mijn buik. Ik heb mijn duim naar hem opgestoken waardoor hij een brede glimlach aan me gaf.
Vervolgens deed hij mee met de ruitenwissers ( voeten tegen elkaar en ze heen en weer bewegen dat is van de auto. De vrachtwagen heeft grote ruitenwissers dus dan leggen we onze benen uit elkaar en bewegen onze tenen naar buiten en naar binnen). Hij zat te glimmen!!
De dieren oefeningen vond hij te spannend dus die heeft hij zitten bekijken en moest erg lachen om de kikker.
Het einde van de les ( verhaal ) heeft hij rustig liggen luisteren.
Ik vraag aan alle kinderen wat ze het leukste hebben gevonden. Hij antwoordde dat hij de ooievaar het leukste vond. Zijn wens aan het visje was een Schatkist.

Het zal nog even spannend blijven maar hij heeft vertrouwen. Geeft me soms een knuffel en staat enthousiast te zwaaien als ik wegga. Zo maak ik hem ook blij en kan hij yoga gebruiken als het spannend is in zijn leventje.

De Vijver ( 1 )

 Deze weken gaat het met het PUK programma over de Visvijver. Dit is ook een leuk thema voor de Yoga dus heb ik daar een les over geschreven.

Overal in Nootdorp zie je in de sloten prachtige Waterlelies dus ik heb deze foto gemaakt om aan de kinderen te laten zien dat er hele mooie bloemen in een vijver kunnen bloeien.

Dan vertel ik de kinderen dat we zelf een Waterlelie na gaan doen.

Ik vraag ze om op de rug te gaan liggen. We zijn dan een waterlelie die onder water groeit, wij zijn de bladeren. Van onze handen maken we de knop van de bloem door een vuist te maken en onze andere hand daaroverheen te leggen. Die twee handen leggen we dan op onze buik. De knop heeft een zonnetje nodig om te groeien. Ik zeg dan dat de zon de knop warm maakt en dat de knop gaat groeien. We brengen onze handen langzaam omhoog zodat onze armen gestrekt zijn boven onze buik. Dan gaan de gekleurde bloemblaadjes, (vingers),één voor één open. We houden de handen met de muizen tegen elkaar en de vingers wijzen naar buiten. Ik vraag dan wat zij voor kleur bloem zijn. Door de meisjes wordt dan vaak roze en paars genoemd en door de jongens blauw of groen. 
Dan zeg ik dat het donker wordt en de bloem weer dicht gaat. (Héél langzaam de vingers weer als vuist maken).
Ik vertel dat er in de vijver een kikker zwemt onder de waterlelie. Wij maken onze handen weer los en draaien op onze buik. Zo worden we een zwemmende kikker en zijn we geen waterlelie meer. De armen houden we langs onze oren en onze benen buigen we en houden de voeten tegen elkaar.
Dan wil de kikker graag op het blad van de waterlelie zitten dus we draaien om en gaan in de kikker houding zitten. En.... dan springt de kikker al kwakend van het ene naar het andere blad. Dit vinden de kinderen natuurlijk prachtig. Ik vraag ze om zo hard mogelijk te kwaken met hun mond goed open. ( dit leert ze zich goed te uiten ) De wat stillere kinderen hebben soms moeite om hard te kwaken maar als ze even bezig zijn geven ze net zoveel geluid als de anderen. Prachtig om te zien!!
Ik vraag ze om op hun eigen blad ( matje) te gaan zitten want...... er komt een Ooievaar aan en die lust graag kikkers. Het beste is om te verstoppen onder het waterlelieblad dus ik vraag of ze weer willen gaan liggen als een zwemmende kikker. Ze hebben het heel goed onthouden en ze liggen heel stil. De Ooievaar vindt het jammer van zijn lekkere hapje maar blijft staan.
Jullie mogen weer gaan zitten zeg ik, want jullie zijn nu geen kikker meer. Maar we gaan de ooievaar doen. Een Ooievaar staat op één been zeg ik en direct staan ze op één been want ze kennen dat van de Boom. Dus ik vertel dat dat bij een ooievaar anders gaan. Ik draai me met mijn rug naar de kinderen toe en vraag ze om goed te kijken. Ik stamp met één voet goed op de grond en blijf daar op staan, dan buig in mijn knie en breng mijn voet omhoog en pak mijn voet met mijn hand. Mijn knie blijft naast mijn ander knie.
Dit is voor de kinderen best wel lastig dus ik zeg dat ze met hun andere hand ook een tafel mogen vasthouden. Net als bij de Boomhouding help ik ze dan om voorzichtig die hand los te laten terwijl ik ze in de taille licht vasthoud. Wat zijn ze trots als dat lukt zeg! Super!

Volgende week vertel ik de rest van de les.
Ik heb de kinderen na de les een groen vel papier ( gras )gegeven en een blauw ovalen papiertje ( vijver ) wat zij op het groene mochten plakken. Ik heb ze gevraagd of zij er b.v. een bloem op konden tekenen.

 Hierop staat zelfs een kikker!!

 Hier werd onweer getekend.

 Een mooie bloem.

 De zon naast de vijver.

Het gras en een waterlelie.

Knuffelfeest

Deze les heb ik dit jaar ook gedaan toen Willem-Alexander koning werd.

Omdat het natuurlijk altijd leuk is om feest te vieren deed ik hem deze week weer. De kinderen vertellen me dan altijd wie er jarig is en wat je op een feest allemaal doet.

Ik zal niet weer deze les uitgebreid beschrijven omdat ik dat in mei heb gedaan.

Bijzonder was het dat het jongetje, waar ik eerder over sprak, naast me heeft gezeten tijdens de hele les. Hij vond het nog steeds heel spannend en moest een beetje huilen. Ik heb hem gezegd dat hij niet mee hoefde te doen maar mij mocht helpen met de les. Steeds heb ik hem er bij betrokken. Soms moest hij lachen om de kinderen die de oefeningen deden. Aan het einde gaf ik hem ook een kleurplaat en vroeg hem wat hij het leukste had gevonden. Dat was de Olifant die zichzelf nat gooide ( daar moest hij ook het hardste om lachen). Aan tafel had hij het hoogste woord alsof hij met alles had meegedaan. Ik ben heel benieuwd of hij de volgende keer weer wil meedoen. Maar het vertrouwen in mij is er gelukkig. Ik vind dit zo fijn om te zien gebeuren. Geduld is een schone zaak hé!!

Een ander voorval vind ik ook erg leuk om te vertellen.
Aan het begin van de les doen we van alles met ballonnen, zoals ze tussen de voeten houden en dan je benen omhoog tillen, de ballon tussen je knieën houden en dan lopen, heel hoog in de lucht gooien en dan opvangen.
Iedereen deed enthousiast mee en ik heb niet gemerkt dat een jongetje ballonnen eng vond. Dit hoorde ik na de les pas.
Omdat het de laatste les was liet ik de ballonnen op de groep dus er liepen verschillende kinderen mee te gooien. Een leidster was héél verbaasd want 's ochtends was het jongetje heel erg bang geworden van een ballon waarop zijn moeder zei:"Oh, ja. Hij is erg bang van ballonnen dus houdt ze maar uit zijn buurt.
Grappig om te zien dat hij zo spelenderwijs met mij, zonder angst, met de ballon aan het spelen was. Misschien is hij zo van zijn angst af. 
Wat ik me wel afvraag is , had ik het van te voren moeten weten? Maar het is gelopen zoals het is gegaan en dat ging dus goed.

Er zijn weer hele mooie kleurplaten gemaakt: